-
1 w pojedynkę
в одино́чку -
2 pojedynczo
поодиночке, по одному+po jednemu, w pojedynkę
* * *поодино́чке, по одному́Syn:po jednemu, w pojedynkę -
3 pojedynka
сущ.• одиночка* * *pojedyn|ka♀, мн. Р. \pojedynkaek 1. одноместный номер (w hotelu itp.); одноместная каюта etc.;2. (cela) одиночка, одиночная камера; 3. (strzelba) одностволка; ● w \pojedynkakę в одиночку+3. jed-norurka
* * *ж, мн P pojedynek1) одноме́стный но́мер (w hotelu itp.); одноме́стная каю́та и т. п.2) ( cela) одино́чка, одино́чная ка́мера3) ( strzelba) одноство́лка•Syn:
См. также в других словарях:
pojedynkę — pojedynkę* {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. w pojedynkę {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
w pojedynkę — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} bez udziału, pomocy kogoś, czegoś innego; samotnie, pojedynczo : {{/stl 7}}{{stl 10}}W pojedynkę nie mógł niczemu podołać. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
w pojedynkę — → pojedynka … Słownik języka polskiego
pojedynka — ż III, CMs. pojedynkance; lm D. pojedynkanek 1. «jednolufowa i jednostrzałowa strzelba śrutowa; jednorurka» Strzelić z pojedynki. 2. pot. «pokój w hotelu czy pensjonacie lub cela więzienna przeznaczone na jedną osobę» Wynająć pojedynkę. 3.… … Słownik języka polskiego
usrany — wulg. Do usranej śmierci «długo, bez końca i bez istotnego rezultatu»: Wydostać się z tych zarośli nawet w dzień, nie mówiąc już po ciemku, to nie to samo co wybiec z mieszkania w majtkach i narobić wrzasku. Tu można by krzyczeć do usranej… … Słownik frazeologiczny
elear — m IV, DB. a, Ms. eleararze; lm M. eleararzy a. owie, DB. ów hist. «w. XVI i XVII w.: ochotnik, harcownik wyzywający przeciwników do walki w pojedynkę przed rozpoczęciem bitwy; w Polsce w XVII w. także żołnierz nieregularnej lekkiej jazdy» ‹węg.› … Słownik języka polskiego
pojedynczo — «po jednemu, w pojedynkę; oddzielnie, osobno, samotnie» Badać świadków pojedynczo. Pojedynczo gdzieś wchodzić, np. do tramwaju, samolotu. Zwierzęta żyjące pojedynczo. Wyjść pojedynczo na niedźwiedzia. Domy stojące pojedynczo … Słownik języka polskiego
samopas — 1. przestarz. «bez dozoru, bez opieki» Włóczyć się, błąkać się samopas. 2. przestarz. «w pojedynkę, oddzielnie, samotnie» Puścić się samopas w drogę … Słownik języka polskiego
wędrować — ndk IV, wędrowaćruję, wędrowaćrujesz, wędrowaćruj, wędrowaćował 1. «odbywać wędrówkę pieszo lub używając środków lokomocji; chodzić, jeździć, podróżować» Wędrować pieszo, piechotą a. na piechotę. Wędrować autostopem. Wędrować samochodem. Wędrować … Słownik języka polskiego
wędrówka — ż III, CMs. wędrówkawce; lm D. wędrówkawek 1. «wędrowanie (chodzenie, jeżdżenie); podróż, podróżowanie, wycieczka, spacer» Daleka, długa, piesza wędrówka. Samotna, wakacyjna, krajoznawcza wędrówka. Wędrówka pieszo, samochodem, koleją, rowerem.… … Słownik języka polskiego
działać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, działaćam, działaća, działaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} robić coś, być aktywnym, prowadzić działalność, czynić coś, pracować, postępować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Działać w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
